Ekim 05, 2012

Ayşe Abla(?) Bana Şiir Yazmış

geçenlerde bir dergi aldım, arasından bu şiir çıktı. tebessüm etmedim, sırıttım, o kadar naif değilim. varsın "lirik" olsun, azıcık pembe auralı olsun, "aa sanki bana yazılmış" dediğim bir şey bulmanın mutluluğu oldu. 

*

sizi seviyorum bayan Z
denizdeki cesetle, yüzen adam aynı kıyıya çıkıyor bakın
ne zaman namaz kılsak sizinle
hiç girmediğimiz sokaklarda dolaşmıyor muyuz zaten

müslüman güzelmiş, siz acayip güzelsiniz bayan Z
yabancı memlekette anadilini duymaya benziyor gözleriniz
sanırım şehirdeki son ağaç da sizsiniz
ekmek kırıntıları büyüyor dallarınızda
pencerenizin kenarına eski günler konup duruyor

kapımın önündeki piyano seslerini süpürüyorum
çay içmeye gelirsiniz diye evimdeki dağları, ormanları siliyorum
balkonda biraz da kitap okuruz hem
ne güzel manzaramız var
yeryüzünde kurulan ilkş ehre bakıyor balkonumuz

Ayşe Sevim / Şehirdeki Son Ağaç
Karabatak, Eylül-Ekim 2012

4 yorum:

N.Narda dedi ki...

Aaa, çok hoşmuş.Şiir de tesadüfü de. Ayşe Sevim'in şiirlerini severim. Bir önceki Karabatak'da da vardı.

Zeynep Merdan dedi ki...

Ben bu hanimi da, dergiyi de yeni fark ettim. Dergi fena degil, ali ural'i zaten begenirim.

Ama tesaduf - tevafuklar daha hos degil mi N? Direkt ifadeleri degil ama tarzi ben'lik dedigim bir sey oldu bu siir.

N.Narda dedi ki...

:)

Adsız dedi ki...

kozmos
kimse üzerine alınmasın bu şiir bana yazılmış olsa gerek:) fazla üstüme alındım nitekim:)
bugün bu blogda gülesim var nedendir çözemedim..