Mart 16, 2014

Serenat



Sıramda
Neverland'a götüren bu sesle
Tek başınaydım

Pencerede kar sesleri
Uçuşan beyaz, naif, parıltılı pamuklar
Dünyanın en korkunç beyazı ve boşluğunda
Bir lahzada düşecek
Yere vuracak
Kaybolacak
Ve sonsuz bir gözyaşı olacak kar taneleri

Küçük boz şehrin anadolu lisesinde
Ders umurumda mı sanki analitik geometri'yken
Kulağımda Schubert'in Serenade'i
Aşkın buz tutmuş
Kutsal, kristal ilanı

Tıpkı şimdi olduğu gibi
Tek başınaydım

Hiç yorum yok: